آیه 1 سوره الرعد
| <<1 | آیه 1 سوره الرعد | 2>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
المر (رمزی بین خدا و رسول است) این است آیات کتاب خدا و قرآنی که به حق و راستی بر تو از جانب پروردگارت نازل گردید و لیکن اکثر مردمان به آن ایمان نمی‌آورند.
المر ـ این آیاتِ [با عظمتِ] کتابِ [الهی] است، و آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده، سراسر حق و راستی است [چنان حقّی که هیچ باطلی در آن راه ندارد] ولی بیشتر مردم [به سبب عناد و لجاجت] ایمان نمی آورند.
الف، لام، ميم، راء. اين است آيات كتاب، و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، حق است، ولى بيشتر مردم نمى‌گروند.
الف، لام، ميم، را. اينها آيات اين كتاب است و آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده است حق است ولى بيشتر مردم ايمان نمى‌آورند.
المر، اینها آیات کتاب (آسمانی) است؛ و آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، حقّ است؛ ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«تِلْکَ»: آن. در اینجا به معنی این است، و اشاره به آیات موجود در سوره است. به کار بردن اسم اشاره بعید به جای قریب، بیانگر عظمت و رفعت مشارالیه است. این واژه مبتدا و (آیات) خبر آن است. «الَّذی»: مبتدا است و خبر آن (اُنزِلَ إِلَیْکَ ...) یا (الْحَقُّ) است. «الْحَقُّ»: خبر (الَّذی)، یا خبر مبتدای محذوف است. «لکِنَّ أَکْثَرَ ...».
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
سیمای سوره رعد
اين سوره در مكّه نازل شده و چهل و سه آيه دارد. با توجّه به طرح موضوع تسبيح رعد آسمان در آيه 13 اين سوره، رعد ناميده شده است.
مطالبى پيرامون عظمت قرآن، توحيد، آفرينش آسمانها و زمين، تسخير ماه و خورشيد، آفرينش ميوه‌ها و گياهان، معاد و عدل الهى، مسئوليّت مردم، وفاى به عهد و صله رحم، صبر و ترك انتقام‌جويى، كسب آرامش واقعى در پرتو ايمانِ به خدا و سرنوشت شوم مخالفان انبيا عليهم السلام در اين سوره آمده است.
تفسير نور(10جلدى)، ج4، ص: 312
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
المر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ «1»
الف لام ميم را، آن آيات كتاب (آسمانى) است و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو فرو آمده، حقّ است، ولى بيشتر مردم ايمان نمى‌آورند.
پیام ها
1- قرآن، كتابى بسيار با عظمت است. «تِلْكَ»
2- نزول كتب آسمانى، براى تربيت مردم است. «أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ»
3- در قرآن، باطل راه ندارد. أُنْزِلَ إِلَيْكَ ... الْحَقُ
4- محور، حقانيّت است نه اكثريّت. بى توجّهى و ايمان نياوردن اكثريّت مردم، دليل بر باطل بودن راه نيست. «الْحَقُّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ»
5- اكثريّت مردم حقّ‌گرا نيستند. «أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ»
6- رهبر بايد بداند كه بسيارى از مردم به او ايمان نمى‌آورند، پس با آمادگى بيشترى با اين مسأله روبرو مى‌شود. (مفهوم كلّ آيه)
تفسير نور(10جلدى)، ج4، ص: 313
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
المر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ «1»
اختلاف اقوال فواتح السور سابقا مذكور و بطور اجمال مضبوط شود:
1- اسامى سور 2- اسامى قرآن. 3- دال بر اسماء الهى. 4- قسمهاى سبحانى. 5- هر حرف آن مفتاح اسمى است از اسماء الهى. 6- مدت بقاى
«1» وسائل الشيعة، جلد 4، ابواب قراءة القرآن، صفحه 889، حديث 7.
جلد 6 - صفحه 323
امت پيغمبر. 7- تسكيت براى كفار. 8- رمزى است بين خدا و پيغمبر. 9- علم آن نزد پيغمبر و ائمه معصومين سلام اللّه عليهم اجمعين. 10- در تفسير برهان «1»- ابن بابويه به اسناد خود از سفيان بن سعيد ثورى كه عرض كردم خدمت حضرت صادق عليه السّلام چيست معنى (المر) فرمود: معنى آن: انا اللّه المحيى المميت الرّازق. و باتفاق آن را آيتى نشمرده‌اند به خلاف (طه و حم) كوفيان هر يك را آيتى محسوب دارند.
تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ: اين آيات كه مى‌بينيد و مى‌خوانيد آيتهاى كتاب عجيب كامل ممتاز در بين تمام كتابهاى حق و شايسته، اختصاص كتاب به او، يعنى قرآن مجيد و فرقان حميد كه زبان از بيان و قلم از شرح توصيف آن عاجز است، يا آيات و قصص سابقه مذكوره آيات كتاب اوايل است از تورات و انجيل. وَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُ: و كتاب قرآنى كه نازل شده به تو از جانب پروردگار تو حق و راست و درست و تمام آنچه در آنست مطابق با واقع باشد بدون هيچ خلافى و قصور و نقصانى، و عقل سليم به تفكر در آيات آن و تأمل در بينات آن حقانيت آن را دريابد. وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ: و لكن بيشتر مردمان تصديق نكنند و باور ندارند به سبب عناد و لجاج و انكار.
تحقيق: البته محقق است كه انسان قابل ترقيات و كمالات است و راه وصول به سعادات را خالق موجودات به طريق اتم و اكمل نسبت به جامعه عالم ارائه داده، و نسخه جامعه كافيه وافيه كه رافع اعتقادات فاسده و دافع اخلاق رذيله و حاوى ملكات حميده و صفات پسنديده باشد، در كتاب مبين قرآن به بيان متين حضرت سبحانى مشروح و به هيچ گونه فروگذار ننموده، اگر عقل منصفى در كار آمدى، هرآينه عالم كبير به اصلاح آمدى و جنبه مادى و معنوى تكميل شدى، لكن از آنجائى كه طبع مايل به مشتهيات نفسانى و معرض از حقايق و معارف ربانى است، لذا در اغلب نفوس، اخلاق رذيله غالب آمدى و فساد روحى و جسمى طارى گشتى، و گوهر قابليت انسانى و استعداد فطرى
«1» تفسير برهان ج 2 ص 277.
جلد 6 - صفحه 324
ضايع و مهمل شدى.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
المر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ «1» اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ «2»
ترجمه
اين آيتهاى قرآن است و آنچه فرستاده شد بتو از پروردگارت حقّ است ولى بيشتر مردم نميگروند
خدا است آنكه بر افراشت آسمانها را بدون ستونهائى كه به بينيد آنها را پس مستولى شد بر عرش و مسخّر كرد آفتاب و ماه را هر يك ميروند تا مدّتى نامبرده تدبير ميكند كار خلق را بيان ميكند آيتها را باشد كه شما بمشاهده جزاى پروردگارتان يقين كنيد..
تفسير
- تحقيق فواتح السّور در اوّل سوره بقره گذشت و در معانى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه المر معناى آن انا اللّه المحيى المميت الرّزاق است. اين آيات آيات آن كتاب موعود است كه ناسخ كتب سماوى و مبيّن آنها و معجزه باقيه تو است و مثل و مانندى نداشته و نخواهد داشت و چيزى كه نازل شده است بتو از پروردگارت حق و محقّق و ثابت است ولى با وجود اين بيشتر مردم ايمان بتو و كتابت نمى‌آورند چون مستغرق در شهوات و سرگرم بلذّاتند از وادى علم و معرفت دور و ديده بصيرتشان در دنيا و آخرت كور است خداوند جهان آن چنان خدائى است كه آفريد آسمانهاى با رفعت و بلندى و عظمت را و نگهداشت آنرا بدون ستونهائى كه به بينيد آنها را چنانچه عيّاشى ره از حضرت رضا عليه السّلام نقل نموده كه آنجا ستونهائى هست ولى شما نمى‌بينيد آنها را و بنابراين شايد مراد از ستونها قواء حافظه يا قدرت و مشيّت الهيّه باشد كه حافظ و نگهدار آنها است از سقوط و زوال و جمله ترونها صفت عمد است كه آن جمع عماد يا عميد است و بعضى آنرا جمله مستقلّه دانسته‌اند و ضمير
جلد 3 صفحه 187
ها را راجع بسموات و بنابراين مراد آنستكه خداوند بر پا داشت آسمانهاى بلند را بدون ستونها مى‌بينيد آن آسمانها را كه بدون ستون بر پا است با آنكه ظاهرا مراد از سماوات افلاك هفتگانه است كه منسوب بكواكب سبعه سيّاره ميباشند و جسم آنها مرئى نيست تا بى‌ستون بود نشان مرئى باشد مگر مراد از آسمان كبودى مشهود در فضا از تراكم هوا يا ادخنه و ابخره باشد كه بيستون بودن آن مرئى و نگهدار آن در جهت فوق قواء طبيعى و قدرت الهى است در هر حال معناى اوّل كه مؤيّد بروايت است اظهر و اتقن است پس مستولى و محيط و مسلّط شد بيك نسبت بر موجودات علوى و سفلى چنانچه مراد از عرش و استواء بر آن در سوره بقره و اعراف مستوفى گذشت و مسخّر فرمود آفتاب و ماه را باراده خود كه هر يك از آن دو كوكب مضى‌ء و ساير كواكب سير ميكنند در مدار خود تا مدّت معينه‌اى كه خدا مقدر فرموده از شبانه روز و سال و ماه يا تا روز قيامت و تدبير ميكند امور خلق را از ايجاد و اعدام و اماته و احياء و غير اينها بر وفق حكمت و مصلحت بنظام اتمّ احسن و نازل ميكند و بيان ميفرمايد و شرح ميدهد آيات دالّه بر مبدء و معاد را تا مردم يقين كنند بروز جزا و لقاء خدا در آنروز بديده بصيرت و سعى كنند كه در چنين روز كه تمام خلق در پيشگاه الهى جمعند خجل و منفعل نباشند ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيمِ
المر تِلك‌َ آياتُ الكِتاب‌ِ وَ الَّذِي أُنزِل‌َ إِلَيك‌َ مِن رَبِّكَ الحَق‌ُّ وَ لكِنَّ أَكثَرَ النّاس‌ِ لا يُؤمِنُون‌َ «1»
[اما كلام در فضيلت اينکه سوره مباركه]
حديثي إبن بابويه از حضرت صادق عليه السّلام مسندا روايت كرده فرمود
(من اكثر من قراءة سورة الرعد لم يصبه اللّه بصاعقة و لو کان ناصبيا و اذا کان مؤمنا ادخله اللّه الجنة بغير حساب و يشفّع في جميع من يعرفه من اهل بيته و اخوانه)
و قريب بهمين مفاد عياشي از آن حضرت روايت كرده و اخبار ديگري هم داريم لكن چون سند ندارد از نقلش خودداري كرديم.
المر مكرر گفته‌ايم که اينکه حروف مقطعه قرآن رموزي است بين
جلد 11 - صفحه 299
خداوند و رسول اكرم و تأويلات مفسرين اعتبار ندارد و تفسير برأي است لكن از إبن بابويه مسندا از حضرت صادق عليه السّلام فرمود
(المر معناه انا اللّه المحيي و المميت الرازق)
و عياشي از حضرت باقر حديث مفصلي در باب حروف مقطعه قرآن بحساب ابجد نقل كرده که خلاصه آن ابتداء خروج حسين (عليه السّلام) الم خروج بني عباس المص، ظهور حضرت بقية اللّه (عجل اللّه تعالي فرجه) المرا، لكن حقير نتوانستم تطبيق كنم.
تِلك‌َ آياتُ الكِتاب‌ِ بعضي گفتند اشاره بآيات تورية و انجيل است و جمله وَ الَّذِي أُنزِل‌َ إِلَيك‌َ مِن رَبِّكَ الحَق‌ُّ اشاره بقرآن است بعضي گفتند هر دو جمله اشاره بقرآن است هم كتاب است هم منزل من عند اللّه و لكن آنچه بنظر ميرسد چون ظاهر عطف مغايرت است و اسم اشاره تلك بنزديك است مراد از تِلك‌َ آياتُ الكِتاب‌ِ همين آيات قرآني است و مراد از وَ الَّذِي أُنزِل‌َ إِلَيك‌َ مِن رَبِّكَ دستورات و احكام و اموري که بتوسط وحي بر حضرتش نازل شده بقرينه الّذي موصوله که افاده عموم ميكند که آنچه بر تو نازل شده تمام الحق و ثابت و مطابق با واقع و حقيقت است.
وَ لكِنَّ أَكثَرَ النّاس‌ِ لا يُؤمِنُون‌َ نه ايمان بقرآن ميآورند و او را افتراء و كذب ميپندارند و نه بما انزل زير بار احكام نميروند و اطاعت نميكنند
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 1)- بار دیگر به حروف مقطعه برخورد می‌کنیم، منتها این سوره تنها سوره‌ای است که در آغاز «الف، لام، میم، راء» (المر) دیده می‌شود.
محتمل است این ترکیب اشاره به این باشد که محتوای سوره «رعد» جامع محتوای هر دو گروه از سوره‌هایی است که با «الم» و «الر» آغاز می‌شود.
به هر حال نخستین آیه این سوره از عظمت قرآن سخن می‌گوید: «اینها آیات کتاب بزرگ آسمانی است» (تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ).
«و آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده است حق است» (وَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ الْحَقُّ).
و جای هیچ گونه شک و تردید در آن دیده نمی‌شود، چرا که بیان کننده حقایق عینی جهان آفرینش و روابط آن با انسانها می‌باشد.
«ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند» (وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یُؤْمِنُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم